Krakowski szybki tramwaj jest inwestycją obejmującą budowę nowej, a częściowo przebudowę istniejącej linii tramwajowej między osiedlem Kurdwanów, a pętlą przy ul. Kamiennej w Krakowie. Elementem planowanego systemu komunikacyjnego jest Rondo Mogilskie wymagające przebudowy celem dostosowania do nowej koncepcji rozwoju komunikacji zbiorowej w Krakowie. Rondo Mogilskie zostało zaprojektowane jako dwupoziomowe skrzyżowanie drogowe, obejmujące przesiadkowy węzeł tramwajowy na poziomie dolnym oraz układ samochodowo - autobusowy na górnym poziomie. Ruch pieszy odbywać się będzie na poziomie dolnym, połączonym z poziomem górnym za pomocą węzłów komunikacji pionowej.

Każdy węzeł komunikacji pionowej składają się ze schodów zwykłych, schodów ruchomych i windy dla niepełnosprawnych. Celem projektu było stworzenie przestrzeni miejskiej o wysokiej jakości estetycznej i funkcjonalnej. Proste, zblokowane bryły poszczególnych węzłów komunikacji pionowej stwarzają przejrzysty i funkcjonalny układ przestrzeni ronda. Na terenie odcinka kończącego część tunelową trasy Krakowskiego Szybkiego Tramwaju znajduje się przystanek naziemny tramwaju i rampa wyprowadzająca tramwaj na poziom ul. Powstania Warszawskiego. Węzeł dwupoziomowy Ronda Mogilskiego został zaprojektowany w ten sposób, że poziom górny dróg ( 0 – 2 m nad poziom istniejącego terenu) tworzy obwiednia z wlotami pięciu ulic, a dolny ( 3 - 5 m poniżej istniejącego terenu) – węzeł linii tramwajowych wraz z przystankami i ciągami pieszymi i rowerowymi. W jezdni Ronda zostały zaprojektowane trzy wiadukty nad torami tramwajowymi i pochylniami dla pieszych, oraz pięć przejść podziemnych. Cała przestrzeń dolnego poziomu mieści się wewnątrz obwiedni drogowej, a różnice wysokości są ujęte w skarpy i ściany oporowe. Przejścia piesze w odkrytej części Ronda zostały wkomponowane we fragmenty zburzonego Fortu Mogilskiego. Linia tramwaju szybkiego wchodzi na poziom dolny bezpośrednio z tunelu w ul. Lubomirskiego, a linie z pozostałych 3 kierunków pokonują różnice wysokości na rampach w ścianach oporowych. Dojścia piesze do dolnego poziomu są realizowane przez 3 przejścia i pasaż po wiaduktem drogowym. W 2 przejściach i w pasażu mają swój przebieg także ścieżki rowerowe. Jezdnia Ronda ma na łącznikach obwiedni po 3 pasy ruchu, a na odcinkach stycznych po 4-5 pasów Wloty do Ronda, oprócz ul. Beliny-Prażmowskiego, zostały rozszerzone.

Pięć skrzyżowań dwuwlotowych, powstałych na Rondzie, zostało wyposażonych w sygnalizację świetlną. W celu zapewnienia możliwości zjazdu pojazdom ratowniczym do terenów zagospodarowania znajdujących się po wewnętrznej części ronda i tunelu tramwajowego przed murami oporowymi w ul. Mogilskiej i Al. Powstania Warszawskiego zaprojektowano zjazdy awaryjne. Elementy konstrukcyjne wykonano jako betonowe żelbetowe lub z betonu sprężonego. Większość ścian oporowych zaprojektowano jako ściany szczelinowe wspornikowe. Przyczółki przejść dla pieszych oraz podpory wiaduktów wykonano także jako ściany szczelinowe. Zakres prac projektowych obejmował przebudowę niezbędnej infrastruktury technicznej.

W ramach opracowania wykonano także nawodnienie Ogrodu Botanicznego oparte na systemie odwodnienia dolnej płaszczyzny ronda oraz pomnik tzw. Topoli Schafera. W ramach tego zadanie wykonano także pętlę tramwajową na ulicy kamiennej i przebudowano tory kolejowe